CUMHURİYET DÖNEMİNİN İLK YILLARINDA TÜRK ŞİİRİ,
Cumhuriyet Döneminin İlk Yıllarında Şiir,
CUMHURİYET ŞİİRİ
Millî Edebiyat Dönemi’nde başlayan edebî eserlerde millî değerlerin işlenmesine Cumhuriyet’in ilk
yıllarında devam edilmiştir.
Cumhuriyet Döneminin İlk Yıllarında Şiir,
CUMHURİYET ŞİİRİ
CUMHURİYETİN İLK YILLARINDA TÜRK ŞİİRİ
hazırlayan : derskonum.com Cumhuriyet şiiri Milli edebiyat ve Fecr-i Ati şiirinin devamı olarak başlamıştır. 1920’li yıllarda hem Milli edebiyat anlayışını yansıtan memleketçi şairler hem de Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati’nin devamı olan öz şiirci şairler öncelikle göze çarpmaktadır. Şiir dili hızla sadeleşmeye devam etmektedir. Toplumsal konuların yanında bireysel konular da yaygın olarak işlenmektedir. derskonum
Genellikle Milli Edebiyat çizgisinde şiirler verilir.Millî Edebiyat Dönemi’nde başlayan edebî eserlerde millî değerlerin işlenmesine Cumhuriyet’in ilk
yıllarında devam edilmiştir.
Şiirde millî duyarlılığa önem verilmiş, ağırlıklı olarak halk şiirinden gelen ögeler (yalın dil, hece ölçüsü, dörtlük nazım birimi vb.) kullanılmıştır.
Bu dönemde Millî Edebiyat zevk ve anlayışını sürdüren bir şiir çizgisi görülür.
Cumhuriyet şiiri, bir topluluklar dönemidir: Beş Hececiler, Yedi Meşaleciler, Garipçiler, II. Yeni Grubu, Hisarcılar, Maviciler, Toplumsal Gerçekçiler başlıca topluluklardır. Bu grupların dışındaki şairleri de ağırlıklı işledikleri konulara göre inceleyebiliriz.
İlk dönem Cumhuriyet şiirinde Milli edebiyat şiir anlayışını sürdürenlerin yanında, Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati’nin devamı olan Öz şiirciler ve İlk Toplumsal Gerçekçi sanatçılar yer alır. kendine özgü bir tarz yaratan sanatçılar da yok değildir.
Cumhuriyet Döneminin İlk Yıllarında Şiir
Yahya Kemal Beyatlı (1885-1958)
Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956)
Necip Fazıl KISAKÜREK (1905 – 1983)
Ahmet Hamdi TANPINAR (1901-1962)
Ahmet Muhip Dranas (1909-1980)
C) İLK TOPLUMSAL GERÇEKLER
Kurtuluş Savaşı kazanılmış, sıra vatanın ve milletin maddi ve manevi yönden kalkınmasına gelmiştir.
İlk örneklerini II. Meşrutiyet’ten sonra vermeye başlayan memleketçi şiir, bu akım içinde varlığını güçlü biçimde sürdürmüştür.
Anadolu’ya yöneliş, memleket manzaraları, vatan ve millet sevgisi bu akımın işlediği başlıca temalardır.
Bu akımda Batı edebiyatının zevk ve anlayışıyla yerli anlayış, memleket edebiyatı düşüncesi etrafında birleşmiş; millî kimlik, edebî eserlerin merkezine yerleşmiştir.
Cumhuriyet şiiri, bir topluluklar dönemidir: Beş Hececiler, Yedi Meşaleciler, Garipçiler, II. Yeni Grubu, Hisarcılar, Maviciler, Toplumsal Gerçekçiler başlıca topluluklardır. Bu grupların dışındaki şairleri de ağırlıklı işledikleri konulara göre inceleyebiliriz.
İlk dönem Cumhuriyet şiirinde Milli edebiyat şiir anlayışını sürdürenlerin yanında, Servet-i Fünun ve Fecr-i Ati’nin devamı olan Öz şiirciler ve İlk Toplumsal Gerçekçi sanatçılar yer alır. kendine özgü bir tarz yaratan sanatçılar da yok değildir.
Cumhuriyet Döneminin İlk Yıllarında Şiir
Bu dönemde farklı anlayışlar ön plana çıkar. Biz de bunları sınıflandırarak sizlerle paylaşalım
A) MİLLİ EDEBİYAT ANLAYIŞINI SÜRDÜRENLER
1.BEŞ HECECİLER (1915-1930)
Milli edebiyat döneminde 1. Dünya Savaşı ve Millî Mücadele yıllarında şiire başlayan beş şairden oluşan topluluktur. Hecenin bu beş şairi millî edebiyat akımından etkilenmiş ve aruzu bırakarak şiirlerinde heceyi kullanmaya başlamıştır. Şiirde sade ve özentisiz olmayı ve süsten uzak olmayı tercih etmişlerdir. Şiirde memleket sevgisi, yurdun güzellikleri, kahramanlıklar ve yiğitlik gibi temaları işlemişlerdir. Mısra kümelerinde dörtlük esasına bağlı kalmadılar yeni yeni biçimler aradılar. Hece vezni ile serbest müstezat yazmayı da denediler. Nesir cümlesini şiire aktardılar ve düzyazıdaki söz dizimini şiirlerde de görülmesi beş hececiler de çok rastlanan bir özelliktir. Beş hececiler şu sanatçılardan oluşmuştur: Faruk Nafız Çamlıbel, Yusuf Ziya Ortaç, Enis Behiç Koryürek, Halit Fahri Ozansoy , Orhan Seyfi Orhon
BEŞ HECECİLER HAKKINDA GENİŞ BİLGİLER İÇİN TIKLAAA
2.MİLLİ EDEBİYAT ANLAYIŞINI SÜRDÜREN BAĞIMSIZ ŞAİRLER
1.BEŞ HECECİLER (1915-1930)
Milli edebiyat döneminde 1. Dünya Savaşı ve Millî Mücadele yıllarında şiire başlayan beş şairden oluşan topluluktur. Hecenin bu beş şairi millî edebiyat akımından etkilenmiş ve aruzu bırakarak şiirlerinde heceyi kullanmaya başlamıştır. Şiirde sade ve özentisiz olmayı ve süsten uzak olmayı tercih etmişlerdir. Şiirde memleket sevgisi, yurdun güzellikleri, kahramanlıklar ve yiğitlik gibi temaları işlemişlerdir. Mısra kümelerinde dörtlük esasına bağlı kalmadılar yeni yeni biçimler aradılar. Hece vezni ile serbest müstezat yazmayı da denediler. Nesir cümlesini şiire aktardılar ve düzyazıdaki söz dizimini şiirlerde de görülmesi beş hececiler de çok rastlanan bir özelliktir. Beş hececiler şu sanatçılardan oluşmuştur: Faruk Nafız Çamlıbel, Yusuf Ziya Ortaç, Enis Behiç Koryürek, Halit Fahri Ozansoy , Orhan Seyfi Orhon
BEŞ HECECİLER HAKKINDA GENİŞ BİLGİLER İÇİN TIKLAAA
2.MİLLİ EDEBİYAT ANLAYIŞINI SÜRDÜREN BAĞIMSIZ ŞAİRLER
- Bu gruptaki sanatçılar herhangi bir topluluğun üyesi olmamışlardır.
- Milli konuları işlerler derskonum
- Yalın bir dil kullanırlar
- Hece ölçüsünü kullanırlar
- Genellikle Anadolu insanı ve yaşamı temel konudur.
- Kurtuluş Savaşı, Türk milletinin fedakarlıkları, Anadolu'nun savaş sonrası hali , vatan,bayrak gibi temel ortak konulardır.
Bu anlayışla eser veren sanatçılar
Kemalettin Kamu
Necmeddin Halil Onan
Ahmet Kutsi Tecer
Orhan Şaik GÖKYAY
Ömer Bedrettin Uşaklı
Zeki Ömer Defne,
Behçet Kemal Çağlar
Ceyhun Atuf KANSU
Necdet Rüştü Efe
Cahit KÜLEBİ
Arif Nihat Asya
Bedri Rahmi Eyüboğlu
B) ÖZ ŞİİR ANLAYIŞINI SÜRDÜRENLER
1.YEDİ MEŞALECİLER (1928)
1928’de yayınladıkları “Yedi Meşale” adlı kitapta yazılarını bir araya getiren yedi sanatçıdan oluşan gruptur. On beş günde bir yayımlanan “Meşale” adında bir dergi de çıkarmıştır. Bu topluluktaki isimler Sabri Esat Siyavuşgil, Ziya Osman Saba, Yaşar Nabi Nayır, Muammer Lütfü, Vasfi Mahir Kocatürk, Cevdet Kudret Solok, Kenan Hulusi Koray’dır. Derskonum Bu topluluk Servet-i Fünun anlayışından beslenmiştir. Sanata ve daha çok şiire sloganları olan “canlılık, samimiyet ve daima yenilik” getirmek istediklerini belirtmelerine rağmen “zayıf, renksiz ve tekrarcı” olmaktan öteye gitmeyi başaramamışlardır.
Yedi Meşaleciler edebiyatın son durumunu gösteren en son örneklerini vermeye çalışmışlardır. Taklitten uzaklaşıp orijinal eserler vermeyi ammçlamışlardır. Konuları genişletmeye çalışmışlardır. Canlılık, samimiyet ve daima yenilikten yana olmuşlardır. Yedi Meşaleciler; eserlerini, sanattan anlayan, gerçek sanat eseri bekleyen okuyuculara ithaf etmişlerdir.
Kısacası Yedi Meşaleciler, Milli Edebiyat şairlerine ve Beş Hececilere tepki olarak bu akımı oluşturmuşlardır. Fakat bu grup hem uzun ömürlü olmadığı için hem de orijinallikten uzak bulunduğu için Türk edebiyatında bir ekol olarak kabul edilmemiştir.
Ziya Osman SABA (1910-1957)
Yaşar Nabi Nayır (1908-1981)
Vasfi Mahir Kocatürk (1907-1961)
SABRİ ESAT SİYAVUŞGİL (1907-1968)
Cevdet Kudret Solok (1907-1992)
Kenan Hulusi Koray (1906 – 1944)
Muammer Lütfü Bahşi (1903- 1947)
Necmeddin Halil Onan
Ahmet Kutsi Tecer
Orhan Şaik GÖKYAY
Ömer Bedrettin Uşaklı
Zeki Ömer Defne,
Behçet Kemal Çağlar
Ceyhun Atuf KANSU
Necdet Rüştü Efe
Cahit KÜLEBİ
Arif Nihat Asya
Bedri Rahmi Eyüboğlu
B) ÖZ ŞİİR ANLAYIŞINI SÜRDÜRENLER
1.YEDİ MEŞALECİLER (1928)
1928’de yayınladıkları “Yedi Meşale” adlı kitapta yazılarını bir araya getiren yedi sanatçıdan oluşan gruptur. On beş günde bir yayımlanan “Meşale” adında bir dergi de çıkarmıştır. Bu topluluktaki isimler Sabri Esat Siyavuşgil, Ziya Osman Saba, Yaşar Nabi Nayır, Muammer Lütfü, Vasfi Mahir Kocatürk, Cevdet Kudret Solok, Kenan Hulusi Koray’dır. Derskonum Bu topluluk Servet-i Fünun anlayışından beslenmiştir. Sanata ve daha çok şiire sloganları olan “canlılık, samimiyet ve daima yenilik” getirmek istediklerini belirtmelerine rağmen “zayıf, renksiz ve tekrarcı” olmaktan öteye gitmeyi başaramamışlardır.
Yedi Meşaleciler edebiyatın son durumunu gösteren en son örneklerini vermeye çalışmışlardır. Taklitten uzaklaşıp orijinal eserler vermeyi ammçlamışlardır. Konuları genişletmeye çalışmışlardır. Canlılık, samimiyet ve daima yenilikten yana olmuşlardır. Yedi Meşaleciler; eserlerini, sanattan anlayan, gerçek sanat eseri bekleyen okuyuculara ithaf etmişlerdir.
Kısacası Yedi Meşaleciler, Milli Edebiyat şairlerine ve Beş Hececilere tepki olarak bu akımı oluşturmuşlardır. Fakat bu grup hem uzun ömürlü olmadığı için hem de orijinallikten uzak bulunduğu için Türk edebiyatında bir ekol olarak kabul edilmemiştir.
Ziya Osman SABA (1910-1957)
Yaşar Nabi Nayır (1908-1981)
Vasfi Mahir Kocatürk (1907-1961)
SABRİ ESAT SİYAVUŞGİL (1907-1968)
Cevdet Kudret Solok (1907-1992)
Kenan Hulusi Koray (1906 – 1944)
Muammer Lütfü Bahşi (1903- 1947)
Bu anlayışa sahşip sanatçılar herhangi bir topluluğun üyesi olmuştur.
*kapalı dil kullanırlar
*mecazlı imgeli bir anlatım vardır
*bireysel konuları işlemişlerdir.derskonum
*Necip Fazıl toplumsal konulara değinmiştir.
*Mistizm ve tarih de işlenen konular arasındadır.
*şiirlerde ahenk önemlidir.
bu anlayıştaki şairlerYahya Kemal Beyatlı (1885-1958)
Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956)
Necip Fazıl KISAKÜREK (1905 – 1983)
Ahmet Hamdi TANPINAR (1901-1962)
Ahmet Muhip Dranas (1909-1980)
C) İLK TOPLUMSAL GERÇEKLER
*Bu sanatçılar toplumsal konulara değinirler.
*Sosyalizm, komünizm etkisi altındadırlar
*Özellikle Rus edebiyatından etkilenmişlerdir.
*Genellikle serbest ölçü kullanırlar.derskonum
*Emek, sömürü, baskı, başkaldırı gibi konular öne çıkmıştır.
*Emek, sömürü, baskı, başkaldırı gibi konular öne çıkmıştır.
*Onlara göre sanatçı, toplumun ruh mühendisidir.
*Toplum için sanat anlayışı esastır.
*Şiirde daha önce işlenmemiş konuları işlemişlerdir.
*Dadaizm, fütürizm, kübizm ve sürrealizm akımları etkilerini şiirine yansıtırlar
Bu gruba dahil olan sanatçılar
Nazım Hikmet Ran (1902-1963)
Ercüment Behzad LÂV (1903- 1984)
D) ÖZGÜN ŞAİRLER
Ercüment Behzad LÂV (1903- 1984)
D) ÖZGÜN ŞAİRLER
Bu sanatçılar herhangi bir topluluğun üyesi olmamışlardır.
Bireysel konular işlemişlerdir genellikle
Kendi sanat anlayışları etrafında şiirler yazmışlardır.
Bu gruba dahil olan sanatçılar
Asaf Halet ÇELEBİ
Behçet Necatigil (1916-1979)
Fazıl Hüsnü DAĞLARCA (1914-2008)
Behçet Necatigil (1916-1979)
Fazıl Hüsnü DAĞLARCA (1914-2008)
